MOTD

Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.

Εμμανουήλ Ροΐδης, 1836-1904, Έλληνας συγγραφέας

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

IfO : Επιστροφή στη δραχμή και διαγραφή του χρέους, η λύση για την Ελλάδα

Ξεκάθαρο είναι το γερμανικό ινστιτούτο οικονομικών ερευνών Ifo για το τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, ώστε η χώρα να ορθοποδήσει.«Θα ήταν ίσως καλύτερα για όλους, για τους δανειστές, ακόμα και για τις γερμανικές τράπεζες και την Ελλάδα φυσικά -αν είχε πεισθεί και η ίδια- να αποχωρήσει από το ευρώ, σε συνδυασμό με μια ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους όπως στην Αργεντινή», τονίζει ο Αυστριακός καθηγητής Γκάμπριελ Φελμπερμάιερ, διευθυντής του Τμήματος Εξωτερικής Οικονομίας του Ifο. 

Τι κρύβεται πίσω από τη στρατηγική των υπερπλεονασμάτων

του Μάκη Ανδρονόπουλου 

Είναι πράγματι απορίας άξιον, γιατί η κυβέρνηση επιμένει στην στρατηγική των δημοσιονομικών πλεονασμάτων πάνω από τους στόχους που έχει θέσει η Τρόικα. Στο 11μηνο του 2017 το πρωτογενές πλεόνασμα ανήλθε στα 4,658 δισ. ευρώ, έναντι στόχου 3,074 δισ. ευρώ. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην δραστική συγκράτηση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού κατά 1,731 δισ. ευρώ έναντι του στόχου για το ίδιο διάστημα. 

Πλαστικό χρήμα, κρατικός …τζόγος και άλλα ανομήματα!

Στο βιβλίο της Α΄ Λυκείου «Αρχές Οικονομίας» κεφ 10, σελ 134-137, διαβάζουμε για τους στόχους της κρατικής παρέμβασης: Το κράτος παρεμβαίνει για να : 

α) εξασφαλίσει ορισμένες υπηρεσίες στους πολίτες που μόνο αυτό θα μπορούσε να δώσει: άμυνα της χώρας, προστασία από κακοποιούς, δημόσια υγιεινή, δημιουργία υποδομών κλπ. 

β) αντιμετωπίσει ανισότητες στα εισοδήματα και στον πλούτο: δίνει συντάξεις, διάφορα βοηθήματα με τη μορφή επιδομάτων (ανεργίας, οικογενειακών κλπ.) ή προσφέρει δωρεάν ή σε χαμηλή τιμή διάφορα αγαθά (εκπαίδευση, συγκοινωνίες, παιδικούς σταθμούς, αθλητικές εγκαταστάσεις, νοσοκομειακή περίθαλψη, κλπ) που συχνά ονομάζονται κοινωνικός μισθός.