Του Δημήτρη Τσαϊλά*
Με φόντο την τουρκική προκλητικότητα, πλέον πρέπει να εκθέσουμε το όραμά της ως ενοποιητικό πλαίσιο στις διεκδικήσεις της και να δράσουμε άμεσα. Η Τουρκία έδειξε μέχρι σήμερα, ότι μπορεί να ενισχύσει τη θέση της επιδεικνύοντας υπερβολικά τις δικές της στρατιωτικές επιλογές. Ότι η ικανότητα της με συνεχείς απειλές με υπερπτήσεις, παραβάσεις και παραβιάσεις, είναι πιο χρήσιμη πρακτική από την ικανότητα της να αντισταθεί σε μια στρατιωτική επίθεση και ότι τα αβέβαια αντίποινα όπως το casus belli, για την επέκταση της χωρικής θαλάσσιας ζώνης στα 12νμ, είναι πιο αξιόπιστα και πιο αποτελεσματικά από κάποια ενεργά αντίποινα. Αυτές οι γνώσεις έχουν αποδειχθεί ότι έχουν μεγάλη σημασία και η μέχρι τώρα κατευναστική μας πολιτική ή οι προσπάθειες αποφυγής πολέμου από μέρους μας, δεν έχουν αποδώσει. Ποιες θα πρέπει να είναι, από εδώ και πέρα, οι στρατηγικές δεσμεύσεις μας σε ένα ευρύ φάσμα φαινομένων, από τις ανταγωνιστικές στρατηγικές των επιχειρήσεων έως την ανάθεση της πολιτικής απόφασης της κυβέρνησης για ενεργή στρατιωτική αντίδραση επίδειξης στρατιωτικής ισχύος.
