Η ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΑΝΙΚΑΝΟ

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία θεωρεί μόνο τους πολιτικούς ικανούς ενώ το λαό ανίκανο. Ο λαός είτε περιορίζεται σε εξωκατευθυνόμενη εκλογή πολιτικών προσώπων, είτε καλείται σε κάποια δημοψηφίσματα, αφενός για να ξεκαθαρίσουν οι πολιτικοί τους μεταξύ των λογαριασμούς, αφετέρου για να του φορτώσουν αποφάσεις που φοβούνται να πάρουν οι ίδιοι.

Κάποιος φίλος επισήμανε ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία δίνει το δικαίωμα στον λαό να αποδείξει ότι δεν είναι ανίκανος. Λάθος. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δίνει τυπικά αυτό το δικαίωμα, αλλά στη συνέχεια αφήνει το λαό θεσμικά απροστάτευτο και αφοπλισμένο, βορά στα χέρια των πολιτικών και των οικονομικών αφεντικών τους.

Η αλήθεια για τα μνημόνια και το 4ο Ράιχ

Τα ηγεμονικά σχέδια της πρωσικής κυβέρνησης καλύπτονται πίσω από το ιδεολογικό πέπλο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, έτσι ώστε να μην ενοχλούν – οπότε ο ευρωπαϊσμός της Γερμανίας είναι ουσιαστικά γερμανικός εθνικισμός, ενώ η πολιτική λιτότητας αποτελεί το όπλο για την οικονομική κατοχή των εταίρων της.

«Στην πραγματικότητα οι ναζί και οι σύμμαχοι τους αφιέρωσαν πάρα πολλά χρόνια στην αναζήτηση έξυπνων προγραμμάτων που θα προωθούσαν την οικονομική και πολιτική ενσωμάτωση των ευρωπαϊκών κρατών – προγράμματα που έχουν μία εντυπωσιακή ομοιότητα με το σημερινό σχεδιασμό της Ευρωζώνης» (πηγή). 

Νέα απόφαση του Αρείου Πάγου κατά των εργαζομένων.

Εξοντωτική για τους εργαζόμενους και μεροληπτική υπέρ των εργοδοτών χαρακτηρίζεται από έγκυρους νομικούς κύκλους η νέα απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία ήλθε χθες στο φως της δημοσιότητας. Πολιτικοί παρατηρητές κάνουν και πάλι λόγο για ουσιαστική άσκηση πολιτικής εκ μέρους του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Λίγες μέρες μετά τον σάλο που προκάλεσε η απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποίαν η μη καταβολή δεδουλευμένων «δε συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας», μία νέα απόφαση του ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου την οποία επικαλείται το documentonews.gr, έρχεται να δεσμεύσει τους απλήρωτους εργαζόμενους καθώς πλέον υπάρχει άλλος ένας δικαστικός φραγμός που εμποδίζει τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους.

ΚΑΤΑΝΤΙΑ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»

Η κυβέρνηση παρακαλάει τους τραπεζίτες να ρίξουν τις προμήθειες για τις διάφορες συναλλαγές. Είναι αυτό το πράγμα δημοκρατία;

Έχει άραγε ο λαός τη δύναμη να επιβάλει τη βούλησή του στις τράπεζες ή οι τράπεζες είναι ανώτερες του λαού;

Και καλά, εφόσον ο πολίτης επιλέγει να συναλλαχθεί με την τράπεζα, ας πληρώσει ό,τι του ζητήσει, αλλά γιατί να μην προστατεύεται ο πολίτης όταν η κυβέρνηση του επιβάλει με τη βία να κάνει συναλλαγή μέσω τράπεζας;

«Μα ποιος τέλος πάντων θα σταματήσει τον Ερντογάν» αναρωτιέται η Liberation.

«Μα ποιος τέλος πάντων θα σταματήσει τον Ερντογάν;» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας Liberation, η οποία έχει τετρασέλιδο αφιέρωμα στην Τουρκία.

Μετά τις νέες «εκκαθαρίσεις» στη δημόσια διοίκηση την περασμένη Παρασκευή 14 Ιουλίου, γράφει ο ειδικός απεσταλμένος στην Άγκυρα, «ο Τούρκος ηγέτης μετέτρεψε

τις επετειακές εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου, για το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, σε εορτασμό της μεγαλομανούς εξουσίας του (...). Ήταν ευκαιρία για τον αυταρχικό Πρόεδρο να επιδείξει την παντοδυναμία του σε μία χώρα, όπου η κοινωνία των πολιτών είναι φιμωμένη εδώ και έναν χρόνο. (...) Η υπερβολή των εκδηλώσεων δεν έχει αντιστοιχία, παρά με το μέγεθος της καταστολής».

Τι σημαίνει το «χαράτσι» στις πληρωμές φόρων με μετρητά - Υπόγειο κτύπημα στην προσωπική ελευθερία

Aίσθηση προκάλεσε η ανακοίνωση για «χαράτσι» στην εξόφληση των φόρων στα γκισέ των τραπεζών που είναι πλέον επίσημο γεγονός καθώς εντάσσεται στο πλάισιο της σταδιακής κατάργησης των μετρητών από τον κοινωνικό βίο.

Το ανακοίνωσε ο πλέον αρμόδιος, ο διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Γιώργος Πιτσιλής, τονίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο το Δημόσιο εξοικονομεί 10 εκατ. ευρώ.

Όμως τι σημαίνει η κατάργηση αυτή των μετρητών για τους πολίτες;

Την πλήρη κατάργηση της ελευθερίας τους τόσο απλά

Όταν το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ και....σώζεται η Ελλάδα! (περί σχεδίου Β, και ....σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής για την τιμωρία των ενόχων)

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Οι, οπωσδήποτε, αδικαιολόγητα, καθυστερημένες εκμυστηρεύσεις των δύο ξένων συμβούλων της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σχετικά με την ύπαρξη σχεδίου Β, στα πλαίσια του δημοψηφίσματος του 2015, προκάλεσαν σωρεία αντιδράσεων. Αυτές, με επιείκεια χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως εξωπραγματικές. Μέσα από αυτές, αποδεικνύεται, περίτρανα και για πολλοστή δυστυχώς φορά, ότι στη χώρα μας έχει απολεστεί η όποιου βαθμού δυνατότητα αντιμετώπισης των προβλημάτων μας, με βάση τη στοιχειώδη λογική και με γνώμονα τα εκάστοτε δεδομένα της πραγματικότητας. 

Ο αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός

Η ιστορία των γαλλικών εκλογών θυμίζει σε κάποιο βαθμό την Ελλάδα, στην οποία σύντομα θα προωθηθεί ο δικός της Macron από τη γερμανική κυβέρνηση – κάποιος που θα υποστηριχθεί από ορισμένες εγχώριες και ξένες ελίτ, ενώ δεν θα είναι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός, αλλά ένας εξτρεμιστής κεντρώος.

«Από τη δεκαετία του 1990 η ενωμένη Ευρώπη θεωρείται ως η εκθαμβωτική βιτρίνα του μοναδικού δυνατού καινούργιου κόσμου: της σύγχρονης νέας τάξης πραγμάτων που θα ισχύσει σταδιακά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι μόνιμοι ιστορικοί συμβιβασμοί μετά το 1945, μεταξύ της εξουσίας του χρήματος και των δημοκρατικών Εθνών στη δυτική Ευρώπη, οι οποίοι είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και την κοινωνική δικαιοσύνη μέσω του κράτους προνοίας, άρχισαν να περιορίζονται σταδιακά από τη δεκαετία του 90 – ενώ φαίνεται πως ο στόχος της νέας (αντί) πολιτικής, βασικός εκφραστής της οποίας θεωρείται ο γάλλος πρόεδρος, είναι η πλήρης κατάργηση του κοινωνικού κράτους.

Το κανιβαλικό σύστημα της δομικής βίας

Η συνειδησιακή ταυτότητα των ανθρώπων, μέσω της οποίας συμμερίζονται τα συναισθήματα των άλλων ερχόμενοι νοερά στη θέση τους, έχει ανατραπεί από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό που επιβάλλει το Ολιγαρχικό καθεστώς των ελίτ – σύμφωνα με το οποίο ο άνθρωπος, ως ιστορικό υποκείμενο, δεν υπάρχει πλέον.

«Οι είκοσι ηγέτες των μεγαλυτέρων χωρών που θα συναντηθούν στο Αμβούργο, στα πλαίσια της G20, έχουν υποβιβασθεί από πολύ καιρό τώρα σε εντολοδόχους. Πρόκειται ουσιαστικά για υπηρέτες και ταυτόχρονα για μισθοφόρους της παγκόσμιας Ολιγαρχίας που κυβερνάει απολυταρχικά τον πλανήτη. Η σημερινή Δημοκρατία έχει μετατραπεί πια από πολλές πλευρές σε ένα υποκριτικό πολίτευμα. 

Είναι αυτό εδώ το πράγμα δημοκρατία;

Η δημοκρατία έχει δύο συστατικά: Διάλογο και ψηφοφορία. Ο διάλογος ακολουθείται υποχρεωτικά από ψηφοφορία περί του πρακτέου, στην οποία ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας. Αυτό είναι με απλά λόγια το πολίτευμα της δημοκρατίας.

Στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία, ακόμα και οι συζητήσεις που γίνονταν δημόσια στην αγορά ή ιδιωτικά, όλες αυτές στην ουσία ήταν μια επεξεργασία των δεδομένων και των πληροφοριών, δηλαδή μία ζύμωση και προετοιμασία για την κεντρική συζήτηση που θα γινόταν στην Εκκλησία του Δήμου, όπου επακολουθούσε υποχρεωτικά ψηφοφορία και υλοποιούταν η πλειοψηφούσα άποψη.

Η δίωξη στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ και η …εθνική ανεξαρτησία – “Αθώοι” για να πάρουμε τη δόση;

Σύμφωνα με ένα βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών (δεν πρόκειται για κάποιο Ειρηνοδικείο επαρχιακής πόλης αλλά για υψηλόβαθμο όργανο της Δικαιοσύνης) παραπέμπονται σε δίκη τρία μέλη της διοίκησης και έξι εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ την περίοδο 2013-2014.

Η δίωξη αφορά την πώληση και εκμίσθωση 28 ακινήτων του Δημοσίου, που θεωρείται ασύμφορη και προκάλεσε (πάντα σύμφωνα με το βούλευμα) ζημιά ύψους 580 εκατομμυρίων ευρώ. Παραπέμπονται λοιπόν για κακουργηματική απιστία.

Δικαστικο-αστυνομικό αλαλούμ για να μην προσαχθεί στον εισαγγελέα η σύζυγος Στουρνάρα

Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχθηκαν εντός και εκτός της δικαστικής αιθούσης όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η δίκη του Κώστα Βαξεβάνη μετά από μήνυση που έχει καταθέσει εναντίον του η σύζυγος του Γιάννη Στουρνάρα.

Αν και το δικαστήριο αποφάσισε να οδηγηθεί η σύζυγος του Γιάννη Στουρνάρα στον εισαγγελέα μετά την αποκάλυψη κατά την ακροαματική διαδικασία ότι είχε δώσει σε φίλη της το κινητό της προκειμένου παρανόμως να ηχογραφεί τη διαδικασία, η Λίνα Νικολοπούλου, έφυγε ανενόχλητη από τα δικαστήρια. 

Μάθε τι σου ετοιμάζουν στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

του Δημήτρη Καζάκη 

Κι ενώ η εσωτερική πολιτική σκηνή δονείται από τις «απειλές» του Τσίπρα προς τους δανειστές και το πένθος για το «τεράστιο κενό» που αφήνει πίσω του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ενώ η όλη συζήτηση επικεντρώνεται σκόπιμα σε μια δήθεν ελάφρυνση του δημοσίου χρέους με επιμήκυνση για μετά το 2020, όταν η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους τουλάχιστον θα διπλασιαστεί σε ετήσια βάση, τα ΜΜΕ τηρούν σιγή ιχθύος για τις θεμελιώδεις θεσμικές αλλαγές που συντελούνται στην ευρωζώνη και την ΕΕ. 

Ακόμη να καταλάβει η ΝΔ ότι… δεν πουλάει το ευρωγερμανιλίκι;

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Φυσιογνωμιστής δεν είμαι, αλλά από τη φάτσα και μόνο του Μπαρόζο αντιλαμβάνεσαι ότι ο τύπος κυνηγάει στον αέρα ακόμη και το δίφραγκο. Αν προσθέσεις, μάλιστα, όλες τις αποχρώσες ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση, τα περίεργα ταξίδια αναψυχής με mega yachts… χορηγών, τις 22 (!) αμειβόμενες θέσεις σε διοικητικά συμβούλια διεθνών οργανισμών που κατέλαβε μετά τη λήξη της θητείας του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς και τον πρόσφατο νόμιμο αλλά καθόλου… ηθικό διορισμό του στην Goldman Sachs, η υποψία καθίσταται μαθηματική βεβαιότητα. 

ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ;

Έστω να δεχτούμε ότι δεν παίζει ρόλο το νόμισμα (ευρώ ή δραχμή) αυτό καθαυτό, όπως υποστηρίζουν πολλοί. Δεν μπορεί όμως να μη δεχτούμε ότι παίζει καθοριστικό ρόλο το ποιος ελέγχει το νόμισμα, το ποιος αποφασίζει σχετικά με το νόμισμα. Εκεί έγκειται το πρόβλημα.

Είναι δηλαδή καλό για μας τους Έλληνες, να κρατά την κάνουλα της χρηματοδότησης και να αποφασίζει για το νόμισμα που καθορίζει τη ζωή μας ο κάθε Σόϊμπλε σήμερα και γενικά ο κάθε Γερμανός αύριο;

Μέσω πυραμίδας το Βερολίνο κυριαρχεί στην ΕΕ

Είναι κοινός τόπος ότι τα τελευταία χρόνια, δια της διολισθήσεως, η ΕΕ έχει αποκτήσει αφεντικό (Γερμανία), ιεραρχία και μεταμοντέρνες αποικίες, όπως η Ελλάδα. Η οικονομική κρίση διευκόλυνε και επιτάχυνε αυτή την εξέλιξη, αλλά ταυτοχρόνως έβγαλε στην επιφάνεια τις αντιφάσεις και όξυνε τις αντιθέσεις. 

Στο υπόστρωμα της μείωσης των εισοδημάτων και της περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων, ήλθαν να προστεθούν οι κοινωνικές παρενέργειες από το προσφυγικό-μεταναστευτικό κύμα και την ισλαμική τρομοκρατία. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδηλωθεί μία μεγαλύτερη ή μικρότερη εκλογική εξέγερση των μικρομεσαίων στρωμάτων στην Ευρώπη. 

Ο ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Το ξέρετε ότι η Γερμανία, η μεγαλύτερη βιομηχανική χώρα της Ευρώπης, δεν διαθέτει γραμμάριο δικής της φυσικής ενέργειας; Ούτε πετρέλαιο, ούτε φυσικό αέριο, ούτε λιγνίτη.

Πως λοιπόν αυτό το γυμνό ενεργειακά κράτος, που δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν απορροφά συνεχώς τεράστια ποσά ενέργειας απέξω, μπορεί και επιβάλλεται στην υπόλοιπη Ευρώπη;

Αυτή η επιβολή βασίζεται σε τρεις βασικές παραμέτρους:

Δίωξη Φιλιππάκη: Εφιαλτικό προμήνυμα…

Συνελήφθη ο δημοσιογράφος, Γιώργος Φιλιππάκης, επειδή είχε το …θράσος να «επιτεθεί» (φραστικά) στους υπαλλήλους του τραπεζικού κεφαλαίου και εντολοδόχους του 4ου Ράιχ: Εκτελεστές «συμβολαίων θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της.

Το μήνυμα της δίωξης του Φιλιππάκη είναι καθαρό: Φίμωση σε όποιον τολμά να θίξει τα χρηματιστηριακά τέκνα των μαφιόζων του χρήματος και των νέων αποικιοκρατών…

Το σοβιετικό σύστημα και το νομοτελειακό κραχ

Ο όρος «καπιταλισμός-καζίνο» είναι απολύτως λανθασμένος, αφού καζίνο χωρίς ρίσκο, με παίχτες που διαθέτουν απεριόριστα ποσά, δεν υπάρχει – ενώ ο καπιταλισμός χωρίς κανέναν κίνδυνο χρεοκοπίας, μοιάζει με το Χριστιανισμό χωρίς την κόλαση

Άρθρο

Όταν προσπαθεί να λύσει κανείς ένα πρόβλημα με μία πολιτική παρέμβαση, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, συνήθως το επιδεινώνει – κάτι που ονομάζεται στην οικονομία ως η «επίδραση της κόμπρας» (effect). Ο χαρακτηρισμός αυτός προέρχεται από την Ινδία, όπου ο τότε βρετανός κυβερνήτης του Δελχί προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πλημμύρισμα της περιοχής από κόμπρες, προσφέροντας ένα ποσόν σε όποιον του έφερνε ένα σκοτωμένο φίδι.

Η γερμανική Ευρώπη και το μέλλον της Ελλάδας

Απλά και μόνο η αλλαγή/ανατροπή της κυβέρνησης δεν πρόκειται να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τη σκλαβιά – παρά το ότι είναι ιδανική για τον κ. Σόιμπλε, αφού είναι η μοναδική που μπόρεσε να ψηφίσει σύσσωμη τόσα πολλά εναντίον της χώρας της, χωρίς την παραμικρή αντίδραση από τους Πολίτες

«Ο Σόιμπλε ξέρει ότι τα μέτρα δεν λειτουργούν, όμως αγνοεί αυτήν την πραγματικότητα και ζητά πρόγραμμα λιτότητας στην ευκτική. Οι Έλληνες δηλαδή πρέπει να αποφασίσουν προκαταβολικά μέτρα λιτότητας που θα εφαρμοστούν μετά το 2018, αν δεν επιτευχθούν πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5%. Ο Σόιμπλε συμπεριφέρεται σαν δικτάτορας.