Οι δυνάμεις ασφαλείας του Προέδρου Λούλα έθεσαν υπό έλεγχο τα κυβερνητικά κτίρια μετά την εισβολή των «Μπολσοναριστών»

Ο Βραζιλιάνος Πρόεδρος κήρυξε «ομοσπονδιακή παρέμβαση» και ανέλαβε τον έλεγχο όλων των δυνάμεων ασφαλείας της Μπραζίλια

 

Άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας έθεσαν ξανά υπό τον έλεγχό τους το Κογκρέσο, το Ανώτατο Δικαστήριο και το προεδρικό μέγαρο στην Μπραζίλια όπως μετέδωσε το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι Globonews.

 

Έλαβαν χώρα 30 συλλήψεις.

#Brasília #BrasilUrgente #Brazil #Brazilia #Brazilian Courtesy of @Reuters pic.twitter.com/TbAig27ahQ

— rlg (@RedLine_Global) January 9, 2023

 

Η συστημική διαφθορά

Η επάνοδος του φασισμού στη Βραζιλία, κρυμμένου πίσω από το πέπλο μίας δήθεν «νέας Δεξιάς», ήταν νομοτελειακή μετά την αποτυχία της κυβέρνησης να αναδείξει το πρόβλημα – σύμφωνα με το οποίο η διαφθορά είναι δομικό στοιχείο της κοινωνίας, ενώ η καταπολέμηση της είναι ευθύνη του συνόλου των Πολιτών της χώρας.

«Ασφαλώς υπάρχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ της Ελλάδας και της Βραζιλίας. Κυρίως το ότι, η διαφθορά αποτελεί μέρος του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας – ειδικά όσον αφορά το κομματικό-πελατειακό κράτος που στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια υγιούς ανάπτυξης της χώρας. Είτε το καταλαβαίνουμε πάντως είτε όχι, έχουμε δικτατορία εκτός του ότι είμαστε υπό κατοχή – αυτήν της γερμανικής Ευρώπης».

Η οδυνηρή δεξιά εμπειρία της Βραζιλίας

Μετά την καθαίρεση της αριστερής προέδρου της το 2016, εν μέσω πολυπληθών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, η χαρά των συντηρητικών ήταν μεγάλη – σήμερα όμως επικρατεί σιωπή στη χώρα που μετατρέπεται σε αμερικανική αποικία, ενώ η φτώχεια, η πείνα και η εξαθλίωση έχουν επιστρέψει στις φαβέλες.

«Υπάρχει κοινωνική αντίσταση, όσον αφορά την πολιτική της ακραίας νεοφιλελεύθερης και διεφθαρμένης νέας κυβέρνησης της Βραζιλίας – όπου όμως τη θέση της αριστεράς έχει πάρει η άκρα δεξιά, η οποία είναι η μοναδική που επωφελείται από την απογοήτευση που επικρατεί στη χώρα. Κάτι ανάλογο θα είχε άλλωστε συμβεί ήδη και στην Ελλάδα, εάν η άκρα δεξιά δεν είχε στιγματιστεί από τα ναζιστικά στελέχη της – τα οποία ασφαλώς δεν είναι αποδεκτά από τους Πολίτες«.

Η πρώτη νεοφιλελεύθερη δικτατορία

Η κυβέρνηση της Βραζιλίας, η οποία προήλθε από κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με τη βοήθεια των εγχώριων ΜΜΕ και της Δικαιοσύνης, ενώ στηρίζεται μόλις από το 2% του πληθυσμού, δρομολογεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις – οι οποίες θα καταστήσουν τη χώρα αγαπημένο προορισμό των ξένων επενδυτών.

Ανάλυση 

Η Βραζιλία κατέχει ένα ιδιαίτερο ρεκόρ, το οποίο ίσως ερμηνεύει το μεγαλύτερο μέρος των προβλημάτων της: μεταξύ των ετών 1889 και 2016, μέσα σε 128 χρόνια δηλαδή, μόνο τέσσερις εκλεγμένοι πρόεδροι ολοκλήρωσαν τη θητεία τους. Μέσα στα τελευταία 24 χρόνια δε έχει βιώσει δύο καθαιρέσεις προέδρων, μετά από προτάσεις μομφής – όπου οι διαδικασίες αυτές δεν αποτελούν μόνο για τη Βραζιλία, αλλά για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική τη βασική πηγή της πολιτικής αστάθειας που συνήθως προκαλεί μεγάλες οικονομικές κρίσεις. 

Η αλήθεια για τη Βραζιλία

Η τοπική Ολιγαρχία σχεδιάζει να ανατρέψει την πρόεδρο της χώρας – για να παραδώσει τον έλεγχο της 7ης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη και μέλους των BRICS στην Goldman Sachs και στις υπόλοιπες τοκογλυφικές συμμορίες 

Η Βραζιλία είναι μία χώρα που επέλεξε τη «βοήθεια» του ΔΝΤ αντί τη χρεοκοπία της, εκλέγοντας μία αριστερή κυβέρνηση (ανάλυση) – οπότε όλα όσα συμβαίνουν εκεί οφείλουν να μας ενδιαφέρουν, αφού κάτι ανάλογο χαρακτηρίζει μέχρι στιγμής και την Ελλάδα.

Βραζιλία, επιστροφή του ΔΝΤ;

Το Ταμείο θυμίζει τον υδραυλικό που επιδιορθώνει μία βρύση με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να χρειαστεί ξανά να τον καλέσει ο ιδιοκτήτης μετά από κάποιο χρονικό διάστημα – οπότε να εισπράξει ακόμη περισσότερα, για την ίδια βλάβη

Τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζει το ΔΝΤ στις χώρες που ζητούν τη βοήθεια του, είτε λόγω υπερχρέωσης, είτε επειδή το εξωτερικό τους χρέος είναι υψηλό, σε συνδυασμό με χαμηλά συναλλαγματικά αποθέματα, είναι ξεκάθαρα: 

Στην αρχή επιβάλλει τη μείωση των δημοσίων δαπανών, των μισθών και των συντάξεων (εσωτερική υποτίμηση στην Ευρωζώνη, υποτίμηση του νομίσματος στις άλλες χώρες), καθώς επίσης την αύξηση των φόρων, ακολουθεί η πτώση των τιμών των παγίων περιουσιακών στοιχείων ως αποτέλεσμα των υφεσιακών μέτρων και τελικά οι ιδιωτικοποιήσεις – σε εξευτελιστικές τιμές.