Μπίλντερμπεργκ 2017: Το Λόμπυ της Παγκόσμιας Απορρύθμισης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη* 

Κάθε χρόνο, από το 1954 μέχρι σήμερα, η πιο πλούσια και ισχυρή ελίτ του κόσμου -τραπεζίτες, πολιτικοί, CEO πολυεθνικών, ιδιοκτήτες και διευθυντές των μίντια- και τα διακεκριμένα τσιράκια τους, συγκεντρώνονται σε ένα πολυτελές και εξαιρετικά προστατευόμενο από εκατοντάδες ενόπλους μέρος για να καταστρώσουν τις επόμενες κινήσεις τους. 

Η αλήθεια για τα μνημόνια και το 4ο Ράιχ

Τα ηγεμονικά σχέδια της πρωσικής κυβέρνησης καλύπτονται πίσω από το ιδεολογικό πέπλο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, έτσι ώστε να μην ενοχλούν – οπότε ο ευρωπαϊσμός της Γερμανίας είναι ουσιαστικά γερμανικός εθνικισμός, ενώ η πολιτική λιτότητας αποτελεί το όπλο για την οικονομική κατοχή των εταίρων της.

«Στην πραγματικότητα οι ναζί και οι σύμμαχοι τους αφιέρωσαν πάρα πολλά χρόνια στην αναζήτηση έξυπνων προγραμμάτων που θα προωθούσαν την οικονομική και πολιτική ενσωμάτωση των ευρωπαϊκών κρατών – προγράμματα που έχουν μία εντυπωσιακή ομοιότητα με το σημερινό σχεδιασμό της Ευρωζώνης» (πηγή). 

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε …μα οι Rothschild μένουν!

Με το χάος, τις καταστροφές και τις σφαγές της Γαλλικής Επανάστασης… ζημιώθηκαν έστω μισό ευρώ οι Rothschild; Γκρέμισαν εκκλησίες, δήμευσαν την εκκλησιαστική περιουσία, σκότωσαν ιερείς, επέβαλλαν τη θρησκεία του Υπέρτατου Όντος του Τεκτονισμού. 

Ο Μεγάλος Αδερφός και το Διαίρει και Βασίλευε

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Η συμπεριφορά του κοπαδιού και η αναζήτηση σωτήρων χωρίς όμως την αντίστοιχη επίδειξη συνεργασίας και συλλογικότητας από την πλευρά του λαού είναι ένα από τα φαινόμενα που παρατηρούμε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης αλλά ως φαινόμενο είναι πολύ παλιό και έχει αναλυθεί εκτενώς από πολιτικούς κοινωνιολόγους, γι’αυτό και δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. 

Ο αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός

Η ιστορία των γαλλικών εκλογών θυμίζει σε κάποιο βαθμό την Ελλάδα, στην οποία σύντομα θα προωθηθεί ο δικός της Macron από τη γερμανική κυβέρνηση – κάποιος που θα υποστηριχθεί από ορισμένες εγχώριες και ξένες ελίτ, ενώ δεν θα είναι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός, αλλά ένας εξτρεμιστής κεντρώος.

«Από τη δεκαετία του 1990 η ενωμένη Ευρώπη θεωρείται ως η εκθαμβωτική βιτρίνα του μοναδικού δυνατού καινούργιου κόσμου: της σύγχρονης νέας τάξης πραγμάτων που θα ισχύσει σταδιακά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι μόνιμοι ιστορικοί συμβιβασμοί μετά το 1945, μεταξύ της εξουσίας του χρήματος και των δημοκρατικών Εθνών στη δυτική Ευρώπη, οι οποίοι είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και την κοινωνική δικαιοσύνη μέσω του κράτους προνοίας, άρχισαν να περιορίζονται σταδιακά από τη δεκαετία του 90 – ενώ φαίνεται πως ο στόχος της νέας (αντί) πολιτικής, βασικός εκφραστής της οποίας θεωρείται ο γάλλος πρόεδρος, είναι η πλήρης κατάργηση του κοινωνικού κράτους.

Ο ολοκληρωτισμός της Ελίτ

- By John.k

Διαβάζοντας το άρθρο "Το 1% του πληθυσμού κατέχει περισσότερα από το 99% του παγκόσμιου πλούτου." επιβεβαιώνουμε αυτό που ήδη γνωρίζουμε. 

Δεν υπάρχουν κόμματα, και δεν υπάρχουν πολιτικές της αριστεράς ή της δεξιάς στην πραγματικότητα. 

Υπάρχουν οι πλούσιοι και οι φτωχοί. 

Υπάρχει η Ελίτ και η πλέμπα, ο λαός ..... η μάζα.

Οι πολιτικοί και τα πολιτικά συστήματα , υπάρχουν για να διαχειρίζονται την μιζέρια αυτής της πλέμπας, που αφήνει πίσω της αυτή η Ελίτ. 

Το 1% του πληθυσμού κατέχει περισσότερα από το 99% του παγκόσμιου πλούτου.

Σε μελέτη της της σπουδαίας διεθνούς οργάνωσης Oxfam αναφέρεται ότι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών βαθαίνει δραματικά τα τελευταια χρόνια. Το μερίδιο πλούτου που κατέχει το 1% του πληθυσμού παγκοσμίως ανέρχεται στο 44% το 2009, στο 48% το 2014 και προβλέπεται να ξεπεράσει το 50% το 2016.Τον ίδιο χρόνο, το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατέχει περισσότερα από το υπόλοιπο 99%.

7 μυστικά για τον κόσμο – Που αποκαλύπτονται μέσω του Συριακού πολέμου

Tου Chris Kanthan

Συνήθως κάποιος πρέπει να διαβάσει εκατοντάδες βιβλία για να καταλάβει πώς δουλεύουν αυτοί που κουνάνε τα νήματα του κόσμου, αλλά μια στο τόσο, υπάρχει ένα μόνο γεγονός που τα εξηγεί όλα. Ο πόλεμος στη Συρία είναι ένα από αυτά. Κατανοήστε τον πόλεμο στη Συρία, και θα συνειδητοποιήσετε πόσο διάχυτη είναι η προπαγάνδα, πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθούν οι άνθρωποι, πόσο ισχυροί είναι οι παγκοσμιοποιητές, πώς και γιατί κατασκευάζονται οι πόλεμοι και πόσο κυνικά και αδίστακτα είναι τα έθνη. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές αποκαλύψεις από τον Συριακό πόλεμο.

Τα e-mail της Hillary αποκαλύπτουν γιατί κατέστρεψαν τη Λιβύη

Γράφει: Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης

Πριν από έξι χρόνια, μετά την βίαια κατάρρευση του καθεστώτος Gaddafi στη Λιβύη, από αντικαθεστωτικούς «επαναστάτες», με την ευγενή προσφορά και την αμέριστη βοήθεια του ΝΑΤΟ, σε άρθρο είχαμε αναφερθεί ότι τα αίτια ήταν η βουλιμία των Δυτικών, με πρωτεργάτες την Γαλλία, για αρπαγή των πλουσίων κοιτασμάτων Υ/Δ της Λιβύης και η προσπάθεια του Gaddafi για δημιουργία ενός κοινού νομίσματος και ιδιαίτερα για τις πετρελαϊκές χώρες στις συναλλαγές των στην πετρελαϊκή αγορά.

Το κανιβαλικό σύστημα της δομικής βίας

Η συνειδησιακή ταυτότητα των ανθρώπων, μέσω της οποίας συμμερίζονται τα συναισθήματα των άλλων ερχόμενοι νοερά στη θέση τους, έχει ανατραπεί από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό που επιβάλλει το Ολιγαρχικό καθεστώς των ελίτ – σύμφωνα με το οποίο ο άνθρωπος, ως ιστορικό υποκείμενο, δεν υπάρχει πλέον.

«Οι είκοσι ηγέτες των μεγαλυτέρων χωρών που θα συναντηθούν στο Αμβούργο, στα πλαίσια της G20, έχουν υποβιβασθεί από πολύ καιρό τώρα σε εντολοδόχους. Πρόκειται ουσιαστικά για υπηρέτες και ταυτόχρονα για μισθοφόρους της παγκόσμιας Ολιγαρχίας που κυβερνάει απολυταρχικά τον πλανήτη. Η σημερινή Δημοκρατία έχει μετατραπεί πια από πολλές πλευρές σε ένα υποκριτικό πολίτευμα. 

Η αποθέωση της υποκρισίας του φιλελευθερισμού

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκεται σαφώς σε τροχιά ενίσχυσης επενδύσεων. Ωστόσο, πολλά κράτη μέλη έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τις αποκαλούμενες «εχθρικές εξαγορές» από εταιρείες που δεν ανήκουν στην ΕΕ και επιθυμούν νομοθεσία για την προστασία κρίσιμων εθνικών υποδομών.

Αυτό είναι ένα δίκαιο αίτημα δεδομένης της αυξανόμενης πίεσης από νέους παίκτες στις διεθνείς αγορές. Αλλά ποια είναι η κρίσιμη υποδομή; Από τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών έως τα ηλεκτρικά δίκτυα, θα μπορούσε να καλύψει σχεδόν οτιδήποτε. Τι γίνεται όμως όσον αφορά στα χρώματα και τις χρωστικές;

Μάθε τι σου ετοιμάζουν στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

του Δημήτρη Καζάκη 

Κι ενώ η εσωτερική πολιτική σκηνή δονείται από τις «απειλές» του Τσίπρα προς τους δανειστές και το πένθος για το «τεράστιο κενό» που αφήνει πίσω του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ενώ η όλη συζήτηση επικεντρώνεται σκόπιμα σε μια δήθεν ελάφρυνση του δημοσίου χρέους με επιμήκυνση για μετά το 2020, όταν η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους τουλάχιστον θα διπλασιαστεί σε ετήσια βάση, τα ΜΜΕ τηρούν σιγή ιχθύος για τις θεμελιώδεις θεσμικές αλλαγές που συντελούνται στην ευρωζώνη και την ΕΕ. 

Η αναγκαστική αποχώρηση μιας επικίνδυνης Παγκόσμιας Ελίτ: Συντηρητικοί εναντίον αριστερών.

Του Δημήτρη Γ. Απόκη* 

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ακούμε στην πολιτική αρένα για τη διαμάχη της Αριστεράς και της Δεξιάς. Πρόκειται για ένα ιστορικό απομεινάρι που προέρχεται από τις θέσεις που κάθονταν οι παρατάξεις στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, όπου βέβαια υπήρχε και το Κέντρο. Παραδοσιακά οι δυο παρατάξεις έβαζαν και ολίγο από Κέντρο με αποτέλεσμα να μας προκύψει η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά. 

Σε τροχιά εξόδου από την ιστορία

Η παγίδα των ιδιωτικοποιήσεων, τα πλεονεκτήματα της μικτής οικονομίας, καθώς επίσης η υποχρέωση της Ελλάδας να σταματήσει την πορεία της προς την καταστροφή, επιλέγοντας τη ρήξη – ενώ η τελευταία μας ευκαιρία είναι πριν από τις γερμανικές εκλογές και πριν από την τέταρτη δανειακή σύμβαση, συνοδευόμενη από νέα μνημόνια που θέλει να μας επιβάλλει η Γερμανία.

«Σε γενικές γραμμές υπάρχουν δύο βασικά πολιτικά συστήματα: (α) εκείνο που επιλέγουν οι Πολίτες τους ηγέτες τους, οι οποίοι τότε υπηρετούν τα συμφέροντα τους σαν να είναι δικά τους και (β) αυτό στο οποίο η πολιτική εξουσία χειραγωγεί το λαό, έτσι ώστε ο λαός αφενός μεν να την επιλέγει, αφετέρου να υπηρετεί τα δικά της ιδιοτελή συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένων των ελίτ που η ίδια υπηρετεί έμμισθα.

ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΖΙΖ.

Μέχρι τώρα, τα ελληνικά ολιγαρχικά ΜΜΕ μας έλεγαν ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Μόλις όμως ο κ. Σόϊμπλε στράφηκε εναντίον των Ελλήνων εφοπλιστών, της ισχυρότερης αφορολόγητης τάξης των Ελλήνων ολιγαρχών, αυτό αμέσως έκανε τζιζ. 

Από χθες το πρωϊ το κλίμα άλλαξε αυτόματα στα ΜΜΕ. Ξαφνικά οι Γερμανοί έγιναν δικτάτορες ναζί που θέλουν να μας πιουν το αίμα. Μάλιστα εντελώς αναπάντεχα, γνωστός μεγαλοδημοσιογράφος φώναζε χθες από το ραδιόφωνο ότι έχουμε δικτατορία στην Ευρώπη, ότι ο Σόϊμπλε είναι δικτάτορας και άλλα τινά.

ΕΝΑΣ… «ΔΟΤΟΣ» – ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

Οι τρομοκρατικές ενέργειες δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα για το οποίο υποτίθεται ότι γίνονται. Αντίθετα, τις περισσότερες φορές γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το σύστημα, που συχνά το ίδιο τις οργανώνει, για να εξυπηρετήσει τους καθεστωτικούς στόχους του. 

Η περίπτωση του κ δοτού, που δέχτηκε την τρομοκρατική επίθεση, έφερε στο προσκήνιο πολλά πράγματα που πολλοί κάνουν πως δεν τα βλέπουν και όλοι μαζί βυθιζόμαστε στο χάος της καταστροφής. 

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΣΟΪΜΠΛΕ…

Όσο η προσοχή μας εστιάζεται (με την έντεχνη συστημική προπαγάνδα) πάνω στον Σόϊμπλε, που παίζει το ρόλο του «κακού», βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος.

Ο Σόϊμπλε δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα εάν προηγουμένως δεν το έχει εγκρίνει η καγκελάριος Μέρκελ.

Και η Μέρκελ δεν μπορεί να είναι αντίθετη με τη γερμανική ολιγαρχία.

Το σοβιετικό σύστημα και το νομοτελειακό κραχ

Ο όρος «καπιταλισμός-καζίνο» είναι απολύτως λανθασμένος, αφού καζίνο χωρίς ρίσκο, με παίχτες που διαθέτουν απεριόριστα ποσά, δεν υπάρχει – ενώ ο καπιταλισμός χωρίς κανέναν κίνδυνο χρεοκοπίας, μοιάζει με το Χριστιανισμό χωρίς την κόλαση

Άρθρο

Όταν προσπαθεί να λύσει κανείς ένα πρόβλημα με μία πολιτική παρέμβαση, όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, συνήθως το επιδεινώνει – κάτι που ονομάζεται στην οικονομία ως η «επίδραση της κόμπρας» (effect). Ο χαρακτηρισμός αυτός προέρχεται από την Ινδία, όπου ο τότε βρετανός κυβερνήτης του Δελχί προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πλημμύρισμα της περιοχής από κόμπρες, προσφέροντας ένα ποσόν σε όποιον του έφερνε ένα σκοτωμένο φίδι.

Οι χρυσές business των Lazard και Rothschild στην Ελλάδα

Μπορεί σε πολλά η Ελλάδα να είναι ουραγός, ωστόσο σε ό,τι αφορά τις επιλογές συμβούλων από τις ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο για τις ιδιωτικοποιήσεις όσο και για το ζήτημα της διαχείρισης του χρέους και της εξόδου στις αγορές, αγγίζει την κορυφή.

Της Ελευθερίας Κούρταλη

Κάπως έτσι, οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες χρηματοοικονομικών συμβουλευτικών υπηρεσιών στην Ευρώπη, η Lazard και η Rothschild, βρέθηκαν να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής οικονομικής πολιτικής εδώ και πολλά χρόνια.

Κοινωνική Βία και Φόβος των Ελίτ

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

Ο φόβος είναι ένα ισχυρότατο συναίσθημα, έχει δε χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και στην πολιτική. Ο φόβος δεν είναι μόνο ατομικός αλλά μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την κοινωνία και να γίνει συλλογικός (δεν βιώνουμε άλλωστε κάτι τέτοιο σήμερα;). 

Δεν φοβάται όμως μόνο η «μάζα» αλλά και η ελίτ. Σύμφωνα με τον Brown (1997) η μάζα φοβάται όταν αισθάνεται απειλή για την ασφάλειά της. Η δε ασφάλεια μπορεί να είναι σωματική, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική/κοινωνική.