Στάλιας : Πως λειτουργεί οικονομικά ένα σύγχρονο κυρίαρχο Κράτος

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος PhD

Η ανεξαρτησία ενός σύγχρονου κράτους βασίζεται, κατά κυριολεξία, στο γεγονός ότι το κράτος εχει το μονοπώλιο της έκδοσης του νομίσματος της χώρας. Το κράτος είναι ο μοναδικός προμηθευτής του νομίσματος (προσφορά) και απαιτεί, στο νόμισμα που εκδίδει, να πληρώνονται οι φόροι από τους πολίτες που αυτό επιβάλει (ζήτηση).

Κατά συνέπεια το κράτος πρέπει πρώτα να δαπανήσει το νόμισμα του για να μπορέσει μετά ο ιδιωτικος τομέας να το ζητήσει για να πληρώσει τους φόρους που του αναλογούν ή να αγοράσει ομόλογα.

Η παντοδυναμία των τοκογλύφων

Είναι πλέον αρκετοί αυτοί που αναφέρονται στην ανάγκη αναμόρφωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, έτσι ώστε να πάψει να είναι έρμαιο των εμπορικών τραπεζών – οι οποίες μας κυβερνούν πλέον δικτατορικά, έχοντας αυτοαποκληθεί «συστημικές», με απώτερο στόχο να ιδιοποιούνται τα κέρδη, κοινωνικοποιώντας κατά το δοκούν τις ζημίες τους. Εν τούτοις, οι τράπεζες αντιδρούν σε όλες τις προσπάθειες «ρύθμισης» και ελέγχου τους, έχοντας κερδίσει μέχρι στιγμής τις μάχες, μέσω του χρηματισμού των πολιτικών από τα λόμπι τους – γεγονός που, εάν συνεχισθεί, θα μας οδηγήσει σε μία καταιγίδα τεραστίων διαστάσεων. Όσο δε αργεί να συμβεί το μοιραίο, με τη βοήθεια της συνεχούς τροφοδοσίας του συστήματος με νέα χρήματα, τόσο πιο καταστροφικά θα είναι τα αποτελέσματα – τα οποία θα μπορούσαν ακόμη και να οδηγήσουν στην πλήρη κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής μας αρχιτεκτονικής. 

Αρχείο σελίδας του 2015

Η αλήθεια για το δημόσιο χρήμα

Το κράτος θα μπορούσε να αγοράζει απεριόριστα αγαθά και υπηρεσίες χρησιμοποιώντας την πιστωτική κάρτα της κεντρικής του τράπεζας, χωρίς να είναι υποχρεωμένο να έχει ανάλογα έσοδα – επομένως χωρίς να επιβάλλει φόρους και εισφορές, τουλάχιστον όσον αφορά τη χρηματοδότηση του.

«Ο μύθος, σύμφωνα με τον οποίο οι δημόσιες δαπάνες μπορούν να χρηματοδοτηθούν μόνο μέσω της φορολογίας, διατηρείται για να μη χαθεί η εμπιστοσύνη στην αξία των χρημάτων. Εν τούτοις, ο μύθος αυτός είναι εξαιρετικά επικίνδυνος, επειδή αναπόφευκτα υπονομεύει τα θεμέλια της νομισματικής οικονομίας και γενικότερα του πολιτισμού μας» (M. Hoepner).

Η τραπεζική τοκογλυφία

Οι εμπορικές τράπεζες είναι σε θέση να κερδίζουν πάρα πολλά εάν έχουν αρκετούς πελάτες, ακόμη και με αρνητικά επιτόκια – επειδή τα δάνεια πολλαπλασιάζουν τα χρήματα τους με έναν μαγικό τρόπο, ενώ η επιστροφή των δανείων «καίει» τα χρήματα που είχαν δημιουργήσει από το πουθενά, μέσω του δανεισμού.

«Ουσιαστικά οι εμπορικές τράπεζες δανείζουν αέρα έναντι εμπράγματων αξιών (ακίνητα, επιχειρήσεις κοκ.), κερδίζοντας χρήματα από αυτόν τον αέρα, τους τόκους – έχοντας επί πλέον το αποκλειστικό μονοπώλιο στην όλη διαδικασία».

Τα έσοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης...

Τις προάλλες, κάποιος αναγνώστης ανέβασε ένα σχόλιο, οπου παρατηρεί πως «κάποτε είχες πει θα γράψεις για το ΕΣΠΑ και γενικά τα κονδύλια που παίρνουμε από την ΕΕ, ότι δεν μας χαρίζουν δηλαδή λεφτά» και προσθέτει: «Είναι χρόνιο επιχείρημα ότι η ΕΕ μας έδινε λεφτά και μας στήριζε και εμείς τα φάγαμε οπότε καλά να πάθουμε κλπ. Περιμένω με ενδιαφέρον αυτή την ανάρτηση, αν έρθει». Λέω, λοιπόν, να βγάλω εν μέρει αυτή την υποχρέωση σήμερα.