ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (ΜΚΟ)

Όταν η αλληλεγγύη, η διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπο, η ανάγκη για αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης εξακολουθεί να υπάρχει. Όταν με διάφορες αφορμές, το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής και αγανάκτησης μεταφράζεται σε αδιαλλαξία και σύγκρουση με τα αφεντικά. Όταν η αμφισβήτηση όχι μόνο των πολιτικών και της πολιτικής, αλλά και ενός σωρού θεσμών, μηχανισμών και λειτουργιών του κράτους, αποτελεί μια καθημερινότητα. Τότε παρουσιάζεται η ανάγκη των εξουσιαστών να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Η ανάγκη δημιουργίας των αλυσίδων εκείνων, που όχι μόνο θα επιχειρήσουν να απορροφήσουν αυτήν την ανθρώπινη εξεγερτικότητα, αλλά θα την κατευθύνουν σε μονοπάτια συνδιαλλαγής, ενδυνάμωσης του κρατικού θηρίου, εγκλωβισμού σε λογικές καλυτέρευσης της υπάρχουσας κατάστασης.

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΙΕΡΩΤΩΝΤΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι Γερμανοί διερωτώνται αν υπάρχει κρίση αφού το μέσο εισόδημα των Ελλήνων είναι τριπλάσιο των Ρουμάνων και διπλάσιο των Πολωνών. 

Συγκεκριμένα, η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung διερωτάται εάν η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πράγματι τόσο άσχημη δεδομένου, όπως λέει, ότι «το μέσο εισόδημα των Ελλήνων είναι τριπλάσιο από αυτό των Ρουμάνων, διπλάσιο από των Πολωνών και σχεδόν τόσο υψηλό όσο των Σλοβάκων – και σε αυτά τα κράτη κανείς δεν παραπονιέται για κρίση και δεν περιμένει μια διαρκή ευρωπαϊκή τροφοδοσία της ψαλίδας ανάμεσα στις δαπάνες για το κοινωνικό κράτος και του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της οικονομίας τους». 

Πώς οι μυστικοί πράκτορες διεισδύουν στο διαδίκτυο για να πλαστογραφήσουν, εξαπατήσουν και να καταστρέψουν υπολήψεις

Μια από τις πολλές και επείγουσες ιστορίες, από το αρχείο Σνόουντεν, που απομένει να αναφερθεί, είναι το πώς οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες επιχειρούν να πλαστογραφήσουν και να ελέγξουν τις συνομιλίες στο διαδίκτυο, με ακραίες τακτικές εξαπάτησης και δυσφήμησης. Είναι καιρός να πούμε ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της ιστορίας, μαζί με τα σχετικά ντοκουμέντα.

Ο συγγραφέας του κειμένου έχει συνεργασθεί με το NBC News για τη δημοσίευση μιας σειράς άρθρων σχετικά με τα «βρώμικα κόλπα» που χρησιμοποιούνται από την JTRIG (Joint Threat Research Intelligence Group – Μικτή Oμάδα Πληροφοριών για την Έρευνα των Απειλών) που ήταν μία μυστική μονάδα της GCHQ (Government Communications Headquarters=Αρχηγείο Κυβερνητικών Επικοινωνιών). 

Περί Προπαγάνδας

Ο Θείος Σαμ είναι ένα εθνικό σύμβολο των ΗΠΑ, η ύπαρξη του οποίου χρονολογείται από τον εμφύλιο πόλεμο του 1812, παίρνοντας τη θέση του προηγούμενου συμβόλου της Αμερικής, του «Αδερφού Τζόναθαν». Σήμερα, με πιθανή εξαίρεση το Άγαλμα της Ελευθερίας, ο χαρακτήρας του Θείου Σαμ είναι πιθανότατα η πιο γνωστή και πιο αναγνωρίσιμη προσωπικότητα στις Η.Π.Α, αλλά και ένα από τα πιο γνωστά και φωτεινά παραδείγματα προπαγανδιστικών τεχνικών εν καιρώ πολέμου. 

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μια διάσημη αφίσα, εμπνευσμένη από τις αφίσες της Βρετανικής στρατολόγησης του 1914, απεικονίζει τον Θείο Σάμ να δείχνει προς τον θεατή με τα λόγια «Θέλω Εσένα» (I WANT YOU). Η αφίσα έχει επανειλημμένα αντιγραφεί και αποτελέσει οδηγό για αρκετές προπαγανδιστικές τεχνικές. 

Γιατί είμαστε απαθείς;

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

«Όλοι οι μηχανισμοί του σημερινού αντιπροσωπευτικού συστήματος – κόμματα, εκλογές, κοινοβούλιο – έχουν χρεοκοπήσει στη συνείδηση των πολιτών. Οι μείζονες πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες – συχνά εξωεθνικούς. Τα κόμματα εξουσίας υπηρετούν τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους. Και οι παντοιοτρόπως χειραγωγούμενοι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες και προσεπικυρώνουν τη σκηνοθεσία».

Κυριάκος Σιμόπουλος «Η διαφθορά της εξουσίας»

Ο Κυριάκος Σιμόπουλος αναφέρονταν στη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος αποδίδοντας την στις σχέσεις εξάρτησης της Ελλάδας και στη διαφθορά της εξουσίας.

Οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες και το ευρώ

Tο μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι το πώς ανέχονται να έχουν το ρόλο του αχθοφόρου της Γερμανίας και της Ολλανδίας όλες σχεδόν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας – επίσης οι υπερχρεωμένες Η.Π.Α., η ανταγωνιστικότητα των οποίων υποχωρεί συνεχώς.

Το αιώνιο πειραματόζωο

Το θέμα δεν είναι εάν θέλει κανείς το ευρώ ή όχι ως έχει, φυσικά δεν το θέλει κανένας εκτός από την πρωσική κυβέρνηση, αλλά εάν είναι σε θέση να επιστρέψει στο δικό του νόμισμα – όπου ούτε καν η Γερμανία δεν έχει την πολυτέλεια αφού, εάν τυχόν υιοθετούσε μονομερώς το μάρκο, θα κατέρρεαν οι εξαγωγές της και ως εκ τούτου η οικονομία της.

«Με δεδομένες τις χαμηλές τιμές στην αγορά, οι πωλήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και περιουσιακών στοιχείων δεν θα απέφεραν καλές αποδόσεις στην ελληνική κυβέρνηση. Υπό τις συνθήκες αυτές, η σωστότερη και λογικότερη προσέγγιση θα ήταν η ένταξη των περιουσιακών στοιχείων σε ένα ανεξάρτητο «ταμείο» – το οποίο θα αποκτούσε τη διαχείρισή τους με στόχο τη βελτίωσή και την πώλησή τους, όταν οι τιμές θα βρίσκονται σε καλύτερα επίπεδα (εναλλακτικά την εισαγωγή του ταμείου στο χρηματιστήριο).

ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΕΠ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΣΤΑΤ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ

Μην το κουράζετε κύριοι της ΕΛΣΤΑΤ γιατί το 2017 θα κλείσει με ύφεση και το Ελληνικό ΑΕΠ στα 166 δις βάζετε στοίχημα;;;;; γιατί οι τραπεζίτες σας γλεντάνε και σπάνε πλάκα με όλους σας..

Το ΔΝΤ οι Ευρωπαίοι εταίροι η κυβέρνηση η τραπεζα της Ελλάδος και ο ΙΟΒΕ μιλάνε για ανάπτυξη εμείς θα σας διαψεύσουμε όλους με την πρόβλεψη μας γιατί ήδη βγήκατε όλοι εκτός στόχου..

Δείτε και το σχετικό δελτίο που εξέδωσε σήμερα η ΕΛΣΤΑΤ που αναθεωρεί προς τα κάτω το μέγεθος του ΑΕΠ 

ΠΟΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ;

Κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα βρίσκεται πάνω σε μια νοητή ευθεία όπου το ένα άκρο της είναι αυτό της απόλυτης εξίσωσης όλων των ανθρώπων και το άλλο αυτό της απόλυτης άκρατης απελευθέρωσης όλων.

Το πρώτο μοντέλο, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί, απαιτεί τεράστια κρατική βία και απαγόρευση κάθε αντίθετης άποψης. Το δεύτερο μοντέλο απαιτεί όσο το δυνατόν λιγότερη κρατική παρέμβαση και πλήρη επικράτηση του κάθε ατόμου ανάλογα με τη δύναμή του, τον πλούτο του και γενικά τις διάφορες ικανότητές του.

Μέθοδοι προπαγάνδας και υπονόμευσης

Ο Yuri Bezmenov (alias Tomas Schuman), ένας πρώην σοβιετικός υπονομευτής της KGB, εξηγεί λεπτομερώς τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η KGB για να υπονομεύσει και να καταλάβει στρατιωτικά χώρες – στόχους σε μια διάλεξη του στο Los Angeles το 1983.

Yuri Bezmenov ήταν προπαγανδιστής της KGB στον οποίο ανατέθηκε αποστολή στην Ινδία, η οποία παραδόθηκε στους δυτικούς το 1970. 

ΤΟ ΝΕΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ : ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2020 ΚΑΙ… ΒΑΛΕ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

Μια καινούργια στρατοκρατική Ευρώπη λανσάρει το μοντέλο του Βελγίου, όπου όπως έγινε γνωστό και επίσημα θα υπάρχει μόνιμη στρατιωτική δύναμη στους δρόμους τουλάχιστον μέχρι το 2020 και αναλόγως των εξελίξεων στον τομέα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. 

Ο σχεδιασμός της νέας Ευρώπης

Ελπίζουμε να μη χρησιμοποιηθεί ξανά η Ελλάδα ως πειραματόζωο του νέου πτωχευτικού δικαίου για τα κράτη, της προσωρινής εξόδου από την Ευρωζώνη ή για οτιδήποτε άλλο προγραμματίζεται από τη Γερμανία – η οποία προωθεί μεθοδικά τα σχέδια της, με τη βοήθεια της γαλλικής προεδρίας.

«Η αναβίωση του γαλλογερμανικού μπλοκ αποτελεί μία ανησυχητική εξέλιξη – αφού σταθεροποιεί, εδραιώνει καλύτερα την εξουσιαζόμενη από τη Γερμανία Ευρώπη, ενώ «εκγερμανίζει» ακόμη περισσότερο την ήπειρο μας. Στο θέμα αυτό η ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στον νέο πρόεδρο της Γαλλίας, κάνει μεγάλο λάθος – ερμηνεύοντας εσφαλμένα τις πραγματικές του προθέσεις» (πηγή).

ΠΕΡΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ

Ο Κομμουνισμός ήταν από παλιά ένα αίτημα απόλυτης ισότητας και κοινοκτημοσύνης.

Ήρθαν κάποια στιγμή οι Μάρξ, Ένγκελς κ.λ.π. και επειδή διαπίστωσαν ότι αυτό είναι ουτοπικό, όταν έχεις να κάνεις με ελεύθερες ανθρώπινες προσωπικότητες και επομένως δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ από μόνο του, μέσω της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων, επένδυσαν στον φυσικό διαφορισμό των τάξεων, διεγείροντας ταξική αντιπαράθεση και ταξικό μίσος, προκειμένου να προκαλέσουν επαναστατικές τάσεις στα οικονομικά αδύναμα στρώματα, για την ανατροπή του εκ φύσεως ολιγαρχικού καπιταλισμού.

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΚΑΙ ΛΟΥΦΑΞΑΜΕ;

Το Ιανουάριο του 2017, σύμφωνα με δημοσκόπηση της ALCO, το 53% των Ελλήνων έναντι μόνο του 38% πίστευε ότι ήταν λάθος η ένταξη στο ευρώ. Μάλιστα το 41% έναντι του 40% προέβλεπε ότι η Ευρωζώνη θα διαλυθεί.

Αναρωτιέμαι, τι άλλαξε από τότε και τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και τα ολιγαρχικά ΜΜΕ, έχουν περάσει σε πανηγυρισμούς;

Μήπως ότι μας πέρασαν οι δανειστές στις εξετάσεις της δεύτερης αξιολόγησης;

Οι δορυφόροι της γερμανικής Ευρώπης

Η έξοδος της Βρετανίας ήταν μία απάντηση στη μετατροπή της ΕΕ σε έναν Θεσμό, ο οποίος εξασφαλίζει και διατηρεί κρυφή τη γερμανική ηγεμονία – μία αντίδραση στην απώλεια της εθνικής της ανεξαρτησίας, καθώς επίσης στον υποβιβασμό της σε έναν «γερμανικό τροχό».

«Το δίδαγμα από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι το ότι, γνωρίζουμε πλέον τί δεν θα έπρεπε να κάνει ένα κόμμα. Δεν υπάρχει τίποτα θετικό να μάθει κανείς από αυτήν την περίπτωση. Το ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε πάρα πολλά, κέρδισε τις εκλογές και μετατράπηκε σε μία μαζική, μεγάλη παράταξη. Ορισμένοι ισχυρίζονταν πως επρόκειτο για μία νέα μορφή πολιτικής οργάνωσης της αριστεράς. Εν τούτοις το 2012, όταν έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο το 2015, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν υπήρξε καμία εσωτερική δημοκρατία στο κόμμα – αφού μεταλλάχθηκε σε μία μηχανή που απορροφήθηκε από το κράτος και περιστρέφεται γύρω από μία αρχηγική φιγούρα. 

Τι θέλει ο κ. Σόιμπλε;

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Πολλοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι στα κομμάτια θέλει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Γιατί λέει «όχι» συνεχώς σε πράγματα που φαίνονται λογικά και στους πιο συστημικούς Ευρωπαίους; Ποιος ο λόγος που ωθεί την Ελλάδα προς την ασφυξία και το Grexit; Και πώς, παρά τον αρνητισμό του, που τον καθιστά αντιπαθητικό παντού, η δημοφιλία του στην Ομοσπονδιακή Γερμανία παραμένει υψηλή;

Το πιθανό σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ

Σύμφωνα με την άποψη του Έλληνα δικαστή, απειλείται με φυλάκιση όποιος δεν «μαγειρεύει» σε πολιτικό επίπεδο τα στατιστικά στοιχεία, σε σχέση με τον κρατικό προϋπολογισμό – μία απίστευτη κατηγορία εναντίον της ελληνικής Δικαιοσύνης, από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.

«Ο σκανδαλώδης διωγμός ενός Έλληνα: Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αναγνωρίσει τον Γεωργίου ως τον γενναίο δημόσιο υπάλληλο που έκανε τη δουλειά του, να τον αποζημιώσει για τα νομικά του έξοδα και να ζητήσει την άμεση επίλυση των εναπομεινάντων ζητημάτων. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επιμείνει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε όλα τα παραπάνω» (πηγή: Bloomberg view)». 

Μπίλντερμπεργκ 2017: Το Λόμπυ της Παγκόσμιας Απορρύθμισης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη* 

Κάθε χρόνο, από το 1954 μέχρι σήμερα, η πιο πλούσια και ισχυρή ελίτ του κόσμου -τραπεζίτες, πολιτικοί, CEO πολυεθνικών, ιδιοκτήτες και διευθυντές των μίντια- και τα διακεκριμένα τσιράκια τους, συγκεντρώνονται σε ένα πολυτελές και εξαιρετικά προστατευόμενο από εκατοντάδες ενόπλους μέρος για να καταστρώσουν τις επόμενες κινήσεις τους. 

Το δράμα της Ευρωζώνης

Εάν θεωρεί κανείς ότι, η αρχιτεκτονική του ευρώ ήταν λανθασμένη και τυχαία, θα πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από αφελής ή/και ανόητος – ενώ η πρωσική κυβέρνηση είναι εύλογο να έχει εκμεταλλευθεί τα ελαττώματα του κοινού νομίσματος, αφού η ίδια τα προγραμμάτισε.

«Το κεντρικό πρόβλημα του ευρώ, το «προπατορικό αμάρτημα» όπως αποκαλείται, είναι το ότι αφαιρεί από τις χώρες που το υιοθετούν τη δυνατότητα να ασκούν τη δική τους νομισματική πολιτική, χωρίς να τους παρέχει κάποιο «υποκατάστατο» σε ευρωπαϊκό επίπεδο – έναν μηχανισμό δηλαδή, ο οποίος να μεταφέρει χρήματα μεταξύ των περιοχών που δεν αποτελούν ανεξάρτητα κράτη, αφού δεν μπορούν πλέον να υποτιμήσουν τα νομίσματα τους. 

Η απώλεια της νομισματικής πολιτικής χωρίς την ύπαρξη κάποιου υποκατάστατου σημαίνει ότι, η οποιαδήποτε οικονομική κρίση ξεσπάει, η οποία εμφανίζεται νομοτελειακά, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί – με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένο το ή τα μέλη που «προσβάλλονται» να αποχωρούν, οπότε να διαλύεται η ένωση» (πηγή).

ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ; ΟΙ ΛΙΓΟΙ Ή ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ;

Ένας φίλος μου γράφει: «Ίσοι άνθρωποι δεν υπάρχουν. Μόνο ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δεν πρέπει ο πλούτος να ελέγχει το πολίτευμα. Είναι άλλο πράγμα το πολίτευμα και άλλο το οικονομικό σύστημα. Μπορούμε να έχουμε δημοκρατία με σοσιαλισμό, μπορούμε και με καπιταλισμό. Το θέμα είναι ποιος βάζει τους κανόνες (νόμους). Οι λίγοι ή οι πολλοί, τα υπόλοιπα είναι ανοησίες».